We kunnen het antwoord geven door te kijken hoe het vroeger gebeurde. In de begintijd van de islam, in de tijd van de Profeet (vzmh), werden mensen tot hem aangetrokken door zijn goede karakter en mooie manieren. De Arabieren noemden hem de beste onder hen voordat hij werd geopenbaard als de Profeet (vzmh). En de mensen die volgden, de eerste bekeerlingen, hebben die kwaliteiten allemaal geërfd. Toen de moslims na de verovering de landen van de Byzantijnse en Perzische rijken regeerden, bekeerden mensen zich om verschillende redenen, van lagere belastingen, tot religieuze overtuiging tot politieke vooruitgang, aangezien de heersende elite voornamelijk moslim was. In de huidige tijd zijn er moslimgroepen die zich bezighouden met wat zij beschouwen als da'wah. De Wahhabi-groepen gebruiken een argumentatiemethode waarbij wordt gewezen op de wetenschappelijke wonderen van de Koran, misleidende argumenten met logica en zorgvuldig geplaatste vragen om twijfel te zaaien. Dit werkt vaak tegen de zwakken van geest. Hoewel ze de neiging hebben om bekeerlingen te krijgen, die ze vervolgens als een soort trofee voorstellen via sociale media en andere middelen, is de recidive ook buitengewoon hoog. Er zijn soefi-groepen die het oude traditionele open beleid toepassen als aantrekkingskracht. Deze bereikt men door de eenvoudige schoonheid van de spiritualiteit en hun gedrag. Maar het doel van hun spiritualiteit op zich is niet om bekeerlingen aan te trekken. Ze zijn gewoon een ander pad voor spirituele zoekers. Veel van de mensen die op een andere manier tot de islam komen, komen hier uiteindelijk terecht. En degenen die hierdoor tot de islam komen, hebben de neiging om te blijven in tegenstelling tot vele anderen.